wij zijn in Balili

We zijn alweer een paar dagen in Bali. Tijd voor een verslag! Na een lange, lange, lange vliegreis kwamen via Dubai en Jakarta aan op Bali. Ons eerste hotel lag in Sanur, een rustige strandbestemming in het zuiden van Bali. Hier zijn we bijgekomen van de jetlag, beetje gezwommen, gezond, gewandeld en gegeten. Op de derde dag van onze reis kwam de agent 's ochtends de huurauto brengen. Een Toyota Avanza, een soort minibusje. Op weg naar Ubud. Het rijden is wel spannend. Eigenlijk zijn er geen regels en je moet goed oppassen voor scooters en motors die aan alle kanten inhalen. Ook parkeert iedereen zijn voertuigen midden op de weg, bij voorkeur in een bocht ook nog. Maar goed.. we doen het wel! We zijn naar Ubud gereden en hebben daar op de eerste dag het paleis en de markt. Daarna zijn we via de Monkey Forest Road naar het Monkey Forest gewandeld. Hier leven heel veel brutale, en soms aggressieve apen. Goed je spulletjes vasthouden dus. Maar wel leuk om te zien. De rest van de middag hebben we geterrasd (om bij te komen van de hitte) en wat gewinkeld. Vandaag zijn we vroeg vertrokken naar Gunung Kawi, een archeologische site zo'n 20 km van Ubud. Daarna hebben we nog een tempel Tirtu Empel bezocht. Hier waren verschillende offeringen en ceremonies gaande die we van een afstandje mochten bekijken. We wilden daarna naar de beroemde rijstterrassen bij Teleng Galang, maar we reden verkeerd. Onderweg was het wel heel mooi en uiteindelijk zijn we er toch gekomen met een omweg. De rijstterrassen zijn heel erg mooi, maar het is wel een toeristenkermis met parkeerchaos en opdringerige verkopers. En toen was het pas vroeg in de middag. We hebben even afgekoeld in het zwembad van het hotel en daarna zijn we 1,5 uur gemasseerd in een spa in de buurt van het hotel. Erg goed. We hebben er nu al spierpijn van. Vanavond hebben we een traditionele Balinese dans bijgewoond en daarna nog een klein hapje gegeten. Nu zo slapen, tenminste als ik de gedachte van de reuzenkakkerlak boven ons bed uit mijn hoofd kan zetten en Paul me niet vergast met kakkerlakkenspray. Lang leve de klamboe!