Wijntje?

Vanochtend aan het ontbijt in Kaapstad goed nieuws. De Tafelberg was open! Snel online tickets besteld en naar de Tafelberg. We namen Isabella mee, een Oostenrijkse toeriste, die alleen en zonder auto rondreist. Omdat de Tafelberg twee dagen dicht is geweest, waren we niet de enige die bedachten om er ’s ochtends vroeg meteen op te gaan. Na een rij van ruim een half uur, gingen we met de kabelbaan naar 1000m. Boven was het stervenskoud en de mist kwam weer een beetje terug, maar het uitzicht op de stad en op de kust was schitterend. Grappig om te zien hoe sommige mensen naar boven gaan: t-shirtje en slippers. Het was echt rond het vriespunt. Eenmaal weer beneden vertrokken we richting Robertson. Zo’n twee uur rijden. Robertson is een wat minder bekende plaats in de wijnstreek van Zuid-Afrika. Het voordeel: overal nog gratis proeverijen en geen touringcars met onze Aziatische vrienden. Het nadeel: op zondag zijn ze bijna allemaal dicht. Hmm… en laat het nu net zondag zijn. Toen ik een van de wijnhuizen opzocht op internet die ons werd getipt, Viljoensdrift, zag ik echter dat ze de eerste zondag van de maand tot 15.00u open waren. Perfect! In Viljoensdrift kun je wijntjes proeven, een picknickmandje samenstellen en van beiden genieten op een boottochtje van een uur op de Breederivier. Dat leek ons wel leuk. We kwamen rond half 2 aan en kregen te horen dat de laatste boot net vijf minuten geleden was vertrokken. Balen! Maar ze regelden dat we halverwege konden opstappen. Dus met een flesje rood, een flesje wit, een flesje water, ciabatta, snoekpate (de lokale specialiteit), een kaasje en een vleesje toch nog een mini boottochtje gedaan. Daarna nog even de wijngaard bekeken en langs de kant van het water gezeten. Uiteraard, een soort vakantietraditie, viel ik weer eens op mijn snufferd. Ik had trouwens pas 2 glaasjes wijn op, dus daar lag het niet aan. Om mezelf op te vangen, moest ik de fles rode wijn weg slingeren. Gelukkig bleef die heel ;-). Maar… gelukkig zoals op iedere vakantie, viel het mee… een ontvelde (en morgen blauwe) knie that’s all. Vervolgens gingen we inchecken in Balinderry Guesthouse. Een erg mooi Guesthouse van Belgische eigenaars. Zij raadden ons aan om een wandeling te doen in National Park Vrolijkheid. Mooie naam! We konden daar kiezen tussen een wandeling van 19 km of 3 km… 3 km vonden wij wel prima. We waren een beetje lekker gemaakt dat er allerlei leuke dieren zaten zoals dasklippies en springbokkies… het enige wat we hebben gezien waren een stel dikke torren, een slang en een werkelijk monsterlijke spin. Maar het landschap, de Kleine Karoo, is erg mooi. Laag struikgewas dat in allerlei kleuren bloeit en veel vetplanten, struiken met grote doorns en op de achtergrond hoge bergen. Ook vlogen er mooie gekleurde vogels rond. Onderweg terug heeft Paul nog een paar mooie plaatjes geschoten van de wijngaarden op de heuvels. Zojuist lekker gegeten in het dorpje en nu zitten we hier in de honeymoon-suite op onze pre-honeymoon.