See you later alligator!

Vanmorgen vroeg zijn we naar Merritt Island gereden, een uur van Orlando af. Op dit eiland hebben we het Wildlife Refuge bezocht, een natuurpark. We begonnen 's ochtends bij het Visitor Centre die ons wat tips gaven. Eerst zijn we naar een Manatee Viewing Point gereden. Manatees zijn zeekoeien, die zitten hier... maar vanochtend niet. Toen hebben we een trail gelopen. Mooie route door een gedeelte met lage begroeiing en langs het water. Naast wat mooie vogels en grote spinnen (bleh) niks bijzonders gezien. Daarna een loop gereden. Hier hebben we onze eerste alligator gespot (en de volgende vier trouwens ook). Erg mooi ritje tussen de moerassen en prairie door. Daarna nog een korte trail gedaan. Hier hebben we een mini-boomkikkertje gespot. Toen, op onze tweede loop, nog een armadillo gezien, geen idee wat het nederlandse woord is, een gordeldier misschien? Ook hier weer kroko's en mooie vogels waaronder veel ijsvogels, wit-zwarte. Ook zagen we een grote roofvogel die een dikke vis uit het water greep. Toen toch nog even voor de zekerheid terug naar het Manatee-kijkpunt en nu hadden we geluk. Er zat er eentje vlak bij de kant. Het zijn zoogdieren dus ze komen regelmatig even naar adem happen. Grappige beesten. En toen hadden we wat minder geluk... een paar honderd meter verderop begon het lampje van de motor te flikkeren en de auto begon te schudden. Mmmm... niet goed. Even gestopt, auto uit, auto aan, onder de motorkap kijken... maar ja, wat 't dan kon wezen? Toch maar 10 mijl verderop naar het bezoekerscentrum teruggaan. Harder dan 40 mijl per uur konden we niet meer. Daar naar het alarmnummer van Hertz gebeld. Ik mocht gelukkig de telefoon van het bezoekerscentrum gebruiken. En toen begon de grote van-het-kastje-naar-de-muur-show... ik heb vijf verschillende Hertz-medewerkers gesproken die allemaal wat anders vertelden. Maar uiteindelijk spraken we de medewerker van Hertz Titusville. Die zat t dichtste bij, een klein half uur rijden. Hij kon de auto niet komen omruilen want hij zat alleen in de zaak, maar als we voor 17.00u bij hem waren konden we een andere krijgen. Hij wist niet of we nog wel met de auto mochten rijden... maar het kwam er op neer dat we het maar moesten proberen. Het alternatief was wachten op de sleepdienst die uit Orlando moest komen en dan zou hij al gesloten zijn. Het bezoekerscentrum sloot om 16.00u en een van de dames, Tina, was zo aardig om voor ons uit te rijden (met ons slakkengangetje) om ons te kunnen helpen als we stil zouden komen te staan en ons de weg te wijzen. Superaardig en behulpzaam! Na ruim een half uur peentjes zweten in een auto die steeds harder kreunde en trilde... kwamen we om 10 voor 5 aan bij de Hertz. Tina bedankt en gelukkig stond er een Dodge voor ons klaar. Ondanks onze hongerige buikjes (de lunch was erbij ingeschoten vandaag, dus we hadden alleen maar een banaan gegeten), toch maar doorgereden naar Orlando. Onderweg nog twee wilde zwijnen gezien. In Orlando maar weer bij de Outback neergeploft. Paul heeft een half varken soldaat gemaakt en Ankie een cocktailtje. Nu even de was doen en morgen op naar Fort Myers!